วันพุธที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

กลอนหวานหวานกับบทความซึ้งๆ





อยากบอกรัก กับใครใคร ก็ไม่กล้า
อยากจะคว้า มือของใคร มากุมไว้
อยากมองตา แต่ไม่รู้ จะมองใคร
จะเป็นเธอ ได้หรือไม่ มาช่วยที

มานั่งใกล้ ให้ฉันได้ สบสายตา
ส่งมือมา ให้ฉันคว้า มากุมไว้
จะบอกรัก ให้เธอฟัง ทุกครั้งไป
ที่หายใจ เข้าและออก จะบอกเธอ

แล้วฉันขอ ให้เธอนั้น สบตาฉัน
กุมมือกัน จับมือฉัน ไว้แบบนี้
แล้วอย่าลืม บอกว่ารัก ฉันสักที
เพียงเท่านี้ เราจะมี กันและกัน 
 
หากเธอถาม ว่าทำไม ฉันจึงรัก
ตอบด้วยใจ ที่แน่นหนัก ถึงเหตุผล
โลกใบนี้ ก็มีเธอ แค่หนึ่งคน
ที่ฉันค้น ที่ฉันหา มาแสนนาน

คนที่เป็น ทุกทุกอย่าง ของชีวิต
เพื่อนคู่คิด และความฝัน อันแสนหวาน
คือคนที่ อยากอยู่ด้วย นานเท่านาน
วันดีร้าย อยากจะผ่าน ไปกับเธอ

นี่ก็คือ เหตุและผล ทั้งหมดนี้
ที่ทำให้ ฉันเฝ้ารัก เธอเสมอ
รักทั้งหมด ที่มีนั้น ฉันให้เธอ
หวังว่าเธอ จะเข้าใจ และให้คืน






วันอังคารที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

พฤกษาหน้าหนาว

ดอกไม้บานบนลานหิน ที่ “ผาแต้ม”      
       ที่อุทยานแห่งชาติผาแต้ม อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี
ช่วงเดือนตุลาคมไปจนถึงเดือนธันวาคม
ลานหินที่แข็งกระด้างจะดูนุ่มนวลสวยงามดารดาษไปด้วยทุ่งดอกไม้ป่าขนาดเล็ก
อย่าง
ดอกดุสิตา มีสีม่วงเข้ม ดอกสร้อยสุวรรณา มีสีเหลืองทอง
หรือที่ชาวบ้านนิยมเรียกว่าหญ้าสีทอง ดอกกระดุมเงิน สีข
ในคืนที่มีพระจันทร์ยิ้ม แต่ใครคนหนึ่งกำลังเหงา
...เห็นจันทร์พราวดาวแต้มแย้มยิ้มหวาน
ราตรีกาลคืนนี้พี่ยังหนาว ยิ่งตกดึกน้ำค้างยิ่งพร่างพราว มองดูดาวเคียงเดือนสะเทือนใจ
ดาวสองดวงเหมือนดวงตาพาให้คิด
ในดวงจิตอยากรู้เธออยู่ไหน โอ้ดาวจ๋าช่วยส่องหาคนจากไกล เจอเมื่อไหร่บอกเธอว่าข้ายังคอย...